orçu

annem ilkokuldan bi arkadaşımla karşılaşmış geçen gün, "gaziantepli'lerdi hani, 1. sınıftayken çok yakındınız." diye anlattı. bizden konuşmuşlar, annesi de yanındaymış, burada oturmuyorlarmış artık filan. bi türlü hatırlayamadım kim olduğunu. zilyon tane isim saydım annem "hayır o değil" deyip durdu, işin komiği annem de unutmuş ismini. ne kadar küçüklük fotoğrafım, ilkokul fotoğrafım varsa döktüm ortaya. ve annem buldu kızı, ipek! o kadar uzun zaman önceden kalma bi insan ki, fotoğrafsız hayatta hatırlayamazdım. ama o beni hatırlıyormuş, naptığımı merak ediyormuş, anneme sormuş baya okulumu filan. garip hissettim.
bu arada ilkokul fotoğrafı arama bahanesiylen eski fotoğraflara da baktık baya ve hala da bakıyoruz. atilla'nın doğum fotoğrafları var, düşün :) çok gülüyoruz bi yandan, bi yandan da annem taşovskiymiş vakt-i zamanında. gözlerim yuvalarından şeyetti, annem de "ee 27 yaşındayım ben o fotoğrafta" filan diyor, bi yandan zaman geçtikçe değişen saç modellerini takip edebiliyorsunuz fotoğraflardan. annemin inanılmaz kıvırcık 80lerden, sarı kısa röfleli 90lar başına atlayışı var mesela. evlere şenlik. babamın ipek gömleklerine girmeyeyim, çok geriliyorum :D babam demişken, gidip biraz da onu taciz edeyim fotoğraflarla eheha. babaaaaağ!