es

çok sevdiğim insanların mutsuz olmasına, haksızlığına uğramasına dayanamıyorum. yardımcı olamayacağım durumlarda özellikle, içim içimi yiyor.
neden mutsuzluklarını yaymak için bu kadar fazla uğraşıyor insanlar blogk? gerçekten anlamıyorum, empatiyi geçtim, biraz özsaygı sahibi olmak bu kadar mı zor?