memleketim

aptalca şeylerle mutlu olmak

aslında "mutluluk" dediğimiz şeyden beklentileri düşük bir insan değilim ben blogk. olmak istediklerim ve asıl olduğum arasındaki uçurum beni en çok mutsuz eden şey mesela, hatta bazen sırf bu uçurum yüzünden sürekli mutsuzmuşum gibi geliyor. bu uçurumun kurmaca ve benim için bile ne kadar göreceli olduğunun, hep var olacağının farkında olsam da.
ama çoğu zaman -biliyorum kendimi çok şanslı saymalıyım bunun için- çok aptalca şeyler beni çok mutlu ediyor. hatta ben galiba böyle aptalca şeylere demin yukarıda bahsettiğim şey gerçekleşse sevineceğimden daha çok seviniyorum. nasıl şeyler mi bunlar? bu sabah şima'dan "sibelle şima" başlıklı bir mailde yorumsuz olarak gelen şu üstteki karikatür mesela. ya da maaşımı almama sadece 15 gün kalması, 3 kuruşa aldığım bir yüzük, bir arkadaşımın çok övdüğü ve okuyunca, izleyince gerçekten de çok güzel çıkan bir kitap, bir film, önce hiç sevmediğim dinledikçe kulağımın alıştığı bir şarkı, ihtimaller, olasılıklar, hatta absürd rüyalar, rüyalardaki kurmaca insanlar, evler, durumlar...bunlar aslında yeterince normal şeyler mutlu olmak için diyeceksiniz belki de..ama bir de ne kadar mutlu olduğum meselesi var ki belki de o "miktar" bu eşyayı "aptalca" kılan. sanırsınız piyango bana çıkmış, hayatımın aşkını bulmuşum, tavuğum altın yumurtlamış. kendimde en çok şaşırdığım şeylerden biri de budur işte blogk.

Happythankyoumoreplease